(In memoriam Lucas Casimir Woudstra, 1989-2013)
Toen je voor ons die afscheid kwamen nemen
dat hoofd op appelbloesems van je zoon
als in de holte van de arm van de geliefde
plots uit het hoge hoedje van je laptop
boven de ecokist tevoorschijn toverde,
dacht ik dat hoofd is waar het zijn wou nu. .
Hoe graag hij ook een meester van de tijd is,
een trein kan iemand die echt wil niets weigeren,
zeker bij Diemen op een miezerige morgen.
Probeer, Frits, vooral toch voor ogen te houden
dat hoofd op de bloesems, verzaligd stralend
als werd het gekoesterd. Dat en geen ander.
Anton Korteweg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten