vrijdag 28 maart 2014

Kleine Promenade


Na een spookachtige nacht vol windvlagen om het huis open ik ‘s ochtends de houten voordeur van de grote boerderij. Gelukkig staat alles er nog, huis inclusief.

De meiden gaan per auto naar beneden, richting Benissa voor zwemmen, wellness en een yogabehandeling. Dit alles voor 5 euro pp!

Ik blijf achter met Roger (die in gevecht is met zijn nicotine-verslavingsdemonen) en Bruno le chien.

Het hondje en ik lopen de kronkelige, enigszins verharde oprijlaan naar beneden.

Bosjes met grote cactussen links en rechts van ons. Ik was daar erg van onder de indruk toen ik hier voor het eest op visite kwam. Ze staan er nog steeds na al die jaren, wellicht zijn het er nog meer geworden.

Na een ruime bocht komen we al wandelend op de ‘grote weg’ terecht.

De hond kijkt regelmatig naar achteren, hij kan maar niet begrijpen waar zijn bazinnetje blijft!

Koud is het vanochtend, voor het eerst eigenlijk. Zal wel door die harde wind komen.  Nu kan ik op de zee kijken die ver onder ons ligt. In mijn fantasie neem ik een enorme aanloop om er in te duiken.

Door de grote rots van Calpe lijkt de oceaan in 2en gedeeld.

Links een volkomen gladde serene zee, waar het zonlicht in weerspiegeld wordt, het doet haast pijn aan je ogen door de schittering. Dan volgt het breukvlak, de Calpe rots en daarna pas het andere gedeelte van diezelfde zee. Hard en ondoordringbaar, duister en wolkerig!

Een vreemd natuurverschijnsel.

Ik moet aan Lucas denken nu ik hier zo sta en dit alles observeer. Die vreemde tweespalt had hij ook. Spetterend als hij vrolijk was,  ondoordringbaar bij somberheid.

Bruno draait een goede drol en we lopen weer langzaam klimmend omhoog.

Als ik nog een keer omkijk is de hele zee  glad.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten