Lucas Il Grafico! (2)

"Blijvend ontgoocheld" - Frits Marnix Woudstra, 2003-2004

Als ik genoeg goede schilderijen had verzameld, dan was het zover!

Ik vroeg Lucas of hij tijd had om me te helpen met het vormgeven van een 

map: een serie foto's van mijn peintures afgekaderd in een strakke zwarte vorm-

geving met daarin weinig tekst in dia-positief uit de Myriam condensed gezet.

Eenvoudig, maar het resultaat loog er niet om. Als de serie klaar was brandden we

het op een schijfje. Het zag er heel stijlvol uit. Met dat ding plus een goede motivatie

betreffende het kunstenaarschap stapte ik dan naar het fonds voor de Kunst te

Amsterdam, bijvoorbeeld om een stipendium aan te vragen.

Ik vond Lucas een heel goed vormgever, dat wist hij ook! Als ik voorzichtig polste of hij

nog verdere ambities in die richting had werd hij snel boos .... Het deed hem denken aan

het mislukte jaar op de Willem de Koning academie, toen hij voor het eerst uit huis ging

op zijn 18e en in een vreemde stad ging wonen. Daar deed hij grafische vormgeving als

studierichting.

Uit dit mapje koos ik 2 peintures die 'Blijvend Ontgoocheld'  en 'De weg naar het Licht'

als titel voeren.

Ik schrik er van, deze titels passen zo goed bij hem! De laatste jaren van zijn korte

leven maakte Lucas een verslagen indruk, blijvend ontgoocheld denk ik nu.

Op het schilderij zien we Giorgio Bassani, Italiaans schrijver van een klein oeuvre dat

zich centreert rond de plaats Ferrara. De gebeurtenissen in Ferrara tijdens de 2e wereldoorlog

maakten van Bassani een ontgoocheld mens. Zijn stijl is ingetogen en stemt verdrietig.

Lees 'De tuin van de Finzi-Contini's' maar eens, een klein meesterwerk.

"De weg naar het licht" - Frits Marnix Woudstra, 2005

Op 'De weg naar het Licht' is Nicolaas de Stael geschilderd. Als kunststudent was ik al gefascineerd door zijn bonkige stijl van beelden vormen. Ik vond hem er ook heel mooi uitzien als ik de paar foto's zag waarop hij stond. Lang, knap en misschien licht loensend. Altijd heel geposeerd voor de camera, maar ook ongeduldig en gekooid kijkend.

Van abstract beelden makend kunstenaar ontwikkelde hij zich naar een vreemdsoortig figuratief schilder. Je ziet hem in die schilderijen worstelen om de materie onder de knie te krijgen, alsof hij in een te strak jasje werkt.

Het laatste schilderij vind ik prachtig, een groot rood vlak met daarin een soort  abstract naakt in grijs-blauwe tinten.

Het is een verontrustend schilderij, misschien ook door die rode kleur.

Nicolaas de Stael had het idee dat hij er niet meer uitkwam, hij zat als het ware gevangen in zijn eigen ding.

Obsessief artiest als hij was (een groot gokker ook!) sprong hij uit het venster van zijn hoog gelegen atelier te Entibe.  Is het schilderij nu onaf omdat hij midden in de strijd gestopt is?

En waarom heet het 'De weg naar het licht'?. Of heet het schilderij gewoon 'Naakt'? Ik begin nu te twijfelen ....

De naam Lucas heeft met dat licht te maken. Luce betekent licht.

Maar heeft Lucas nu De weg naar het Licht bewandeld door voor de snelle intercity te springen?

Het is een stille wens van mij. Het zoude voor grote opluchting in ons leven zorgen.

Dan is het niet voor niets geweest.