Lucas in 4 schilderijen

"De Andere Wereld" - Frits Marnix Woudstra, 2014

Toen ik de nieuwe schilderijen voor de blog had gefotografeerd en door webmaster Tim had laten plaatsen, kwam dit werk haast als vanzelve uit de penseel gevloeid. Het hoort echt bij de andere Lucas-peintures,  een raadselachtig schilderij, ook voor de maker! Ben ik dat zelf -?- verdiept in het oplichtende puntje dat zich in mijn hand heeft genesteld? Verdwijnt dat ding of wordt het juist groter? De vader denkt aan zijn zoon, die niet meer op deze aarde is. Hij reflecteert, staat stil en realiseert zich dat hij vanaf nu alleen is en eenzaam verder zal moeten leven. Toch moet de ziel van zijn overleden zoon nog ergens rondzweven. Een wens die zich nestelt in de palm zijner hand ....

"Ingmar B." - Frits Marnix Woudstra, rond 2008

Anouk gooit zaadbommetjes op de  plek waar Lucas op het spoor is gestapt en zich door een snelle intercity naar de andere wereld heeft laten voeren. Op deze grimmige plek zullen door haar actie eens de mooiste bloemen gaan bloeien ....

Het is een mooie, romantische en haast religieuze benadering. Zo zou je kunnen denken dat het allemaal niet voor niets is geweest, door deze daad van Lucas zijn zelfvernietiging gaan kleurige bloemen en bijzondere kruiden welig tieren.

Ik moest  aan een oude film van Ingmar Bergman, groot Zweeds filmer, denken. Was het 'De grote Stilte'?

In die film is er in een bos een woeste verkrachting van een non geweest, of een moordpartij, iets heftigs in ieder geval. De film eindigt met een lang shot waarin de maker de bewuste plek opnieuw laat zien.  Nu stroomt er een beekje!

Krachtig, helder, reinigend water dat de zonden wegwast.

"De Werkman" - Frits Marnix Woudstra, 2009

Dit is een portret van een uitzonderlijk mens, de Belgische houtsnijder Frans Masereel.

Het zijn prachtige hout- en linosnedes die hij als een bezeten vlijtige werkman heeft gemaakt.

Ik kocht eens in Duitsland 5 boekjes waarin de grafiek echt met een diepe druk was gereproduceerd.

Als je je ogen sloot kon je gewoon de lijnen voelen! 'Mein Stundenbuch' is zijn bekendste beeldboek.

Telkens zien we een lange man aan zijn tafel zitten en een klein avontuur beleven. Er is een lino waarin hij met de handen voor zijn ogen door een drukke stad loopt. Is het schaamte of drukte dat hem drijft?

Alles in zwart-wit, deze mooie gesneden linoleumsnedes. Heel grafisch.

Ik herken Lucas in deze scherp geboetseerde lijnen. Zijn zwart-wit denken ook. Hij kon zeer rechtlijnig zijn en het kostte flink wat moeite  om hem de grijze denktonen te laten zien en voelen.

"Lady Day" - Frits Marnix Woudstra, 2011

De koningin van de melancholie. Als je Billie Holiday voor het eerst hoort zingen zou je aan een instrument kunnen denken.

Ik dacht aan een trompet, een huilende, kwijnende trompet!

In iedere liedje is de hoofdpersoon een personage die haar leven overziet, haast daarbuiten staat op dat moment van zingen. Veelal zijn er zorgen, heerst er mist rond de ziel en gaat de muziek over verlangen. (Naar betere tijden).

Ik vind de liedjes uit de 30 er jaren van de vorige eeuw de mooiste, ik bedoel de klank van de opname en het orkest. 

De zangeres is hier op haar droevigst!

Er waren periodes voordat we met z'n 4en (Anouk, Flocco, Lucas, Flora) aan tafel gingen om de dis te gebruiken, er tijdens het koken iedere dag Billie Holiday op flink volume door het huis schalde. Ondanks de melancholie had dat ook een soort opgeruimde vrolijkheid, die muziek en dat moment!

Nu pas besef ik dat er werkelijk in ieder nummer een piano pingelt en er vaak ook ruimte is voor een essentieel gespeelde pianosolo. Lucas hield erg van piano en speelde heel gedreven en soms ook erg goed!

(Nu ik dit schrijf hoor ik de benedenbuurvrouw op haar piano Bach oefenen).